Stel; ik ga volgende week tijdens mijn vakantie kopje onder in zee; dan hoop ik toch dat een lifeguard met wasbordje en pittige shorts mij in allerijl komt redden. Want dat is af en toe handig, nodig, maar vooral heel prettig; zo’n reddingsboei. Hoe doen jullie dat eigenlijk door het jaar heen? Zoek je hulp als je ergens mee worstelt? Of doe je alles in je duppie? Lees hier waarom het helemaal zo gek nog niet is om je vaker vast te klampen aan een reddingslijn. En een professional om hulp te vragen.
Therapeuten zijn vaag en zweverig. En naar de psycholoog ga je pas als je écht gek bent. En oh ja, gelijk heb je. Er zit wat vaags tussen ons psychologen. Met een werkwijze die alles behalve concreet en praktisch is.
En gek ben je niet, dus waarom ook weer bestaan die lui?
Ok toegegeven, je hebt het wel eens druk. Of beter; je hebt het wel eens niet druk. En ja, dat is best een dingetje. Soms heb je gewoon ff maling aan alles, terwijl je volgens je laatste insta-stories-check zou moeten stoppen met suikers, je bed vaker moet verschonen, vaker sorry moet zeggen en moet stoppen met appen op de fiets. Jemig, wat een ellende.
Op dat moment snak je naar een reddingslijn omdat je voelt alsof je helemaal alleen rondspartelt in het diepe en het niet al te lang meer volhoudt. En dan heb je het liefst een stevig en betrouwbaar uitziend stuk touw dat je vast kunt grijpen en als het even kan ook nog een fijne lifeguard in pittige shorts die dit touw vanaf de kant vasthoudt. Toch?
En dat is precies wat een leuke psycholoog voor je kan en wil zijn. Meestal houden we onze kleren aan, maar die reddingsboei dragen we altijd mee. Dit zijn de redenen waarom je misschien toch een keer de dokter Rossi van jouw keuze zou moeten bezoeken;
1. Het is me-time
Het kan zijn dat je het praten met een psych nog steeds niet zo ziet zitten. Geef je dit toch een ‘go’, dan doe je niet meer of minder dan ‘me-time’ inplannen. En alleen van dat inplannen knap je al op. Wie gunt zichzelf nou niet zo’n rustmomentje, waarbij je de tijd neemt om stil te staan bij je hersenspinsels en het ordenen van je gedachten? Is heel goed voor dat brein van je.
2. Sharen helpt
Het uitspreken van gedachten zorgt ervoor dat je ze onderkent en ze naar je bewustzijn brengt. Dat levert aha-momenten op. ‘Goh, wist geeneens dat dit me zo bezig hield.’ Je dwingt jezelf te praten waardoor knelpunten eerder zichtbaar worden en je ermee aan de slag kunt.
3. Veiligheid
Ieders basisbehoefte is een safe base. Een veilige bubbel waarin je je af en toe kunt terug trekken. Voor sommige is dat hun flatje, voor anderen hun kat en voor weer anderen hun psych. Deze creëert een omgeving waarin je helemaal jezelf kunt zijn zonder oordeel. Je wordt niet ontslagen of gedumpt, terwijl je toch alles wat je denkt mag ventileren. Je mag dus jezelf zijn en dat vergeten we nog wel eens in deze veeleisende maatschappij.
4. Een duwtje in de rug
Zo gek zijn ze nog niet, de meeste psychologen. Het zijn gewone mensen die precies dezelfde fouten maken als jij , geloof me. Alleen zijn zij zich wat meer bewust van patronen in hun gedrag en wat leidt tot die bepaalde patronen. En dat is verdomd handig. Ze kunnen jou dus een spiegel voorhouden zonder te oordelen. Ze leggen je uit waarom je je voelt zoals je voelt. En ze helpen je ook op weg naar een oplossing. Dit kan zijn door het uitgooien van die reddingslijn, een duwtje in de rug, maar soms ook door middel van een schop onder je kont. En eentje waar je van geniet ook nog.
Dus, ga dan! Af en toe best lekker; beetje vaag en zweverig.
Heb jij niet direct hulp nodig maar wél een brandende vraag voor een gelukspsychologe? Stuur deze dan naar online@wendymultimedia.nl. Dan lees je op WendyOnline.nl binnenkort het antwoord!