Zo doe ik dat, gelukkig zijn.
Ik word moe van de competitie om me heen: wie maakt de verste reis, bezoek het chiqueste netwerkevent of behaalt de snelste tijd bij Hyrox? Het is allemaal zo onnodig.
Geluk is heel gewoon en vind je eerder aan de keukentafel.
De wereld lijkt éen grote wedstrijd. Misschien is dat altijd al zo geweest, maar het valt mij de laatste tijd steeds meer op. Het moet nog sneller, nog gekker, mijn hartslag moet nog 3 keer over de kop (want 1 keer is voor watjes), het moet chiquer, met meer artiesten, meer geluid, meer bombarie, meer, meer, meer.
Jeetje, ik word een oude taart.
En jeetje, ik word er moe van.
Het lijkt wel of we steeds meer dopamine jagen, snuiven en inademen. Terwijl ons oude brein toch heel goed gaat op een ouderwetse normale dosis serotonine. Die je ontvangt bij die ochtendwandeling in de zon, die lekkere kop koffie met een krant, dat goede gesprek met je oude moeke of een onverwachte ontmoeting bij de Albert Heijn. Echt geluk zit in rust, tevredenheid en verbinding. En dat hoeft niet opgesmukt, liever niet zelfs.
Doe maar gewoon, ben jezelf. En ik garandeer: als je ‘gewoon’ geluk vind, dan is dat ECHT geluk.
Hoe ik dat gewone geluk vind besprak ik onlangs in de podcast ‘Zo doet zij dat’ van Telegraaf. Luister deze vlotte podcast vol tips hier terug: