De liefde. Al zolang de mensheid bestaat mijmeren, filosoferen, zingen, dichten en debatteren we erover. Want; wat is liefde? En hoe vind je hem? En kunnen mensen tegenwoordig moeilijk liefde vinden? Alhoewel er nog geen stevige wetenschappelijke onderbouwing voor is lijkt het erop dat vooral jonge mensen steeds meer moeite hebben liefde te vinden. Toch willen vele twintigers en dertigers graag settelen en voor een langere periode hun tijd doorbrengen met een vaste partner. Hoe kan dit?
Dat we steeds meer tijd online spenderen is geen nieuws. Maar… dit kan toch niet de hoofdreden zijn voor het niet kunnen vinden van liefde? Euhm, jawel. Laat het me uitleggen.
Jonge millennials en Gen Z-ers zijn zeer bedreven in het aangaan van online contacten. Jonge mensen weten haarfijn uit te leggen wat het betekent als iemand je op geopend laat staan en op welk medium je met wie communiceert. Alhoewel dit geweldige skills zijn, zit er ook een keerzijde aan. Online relaties zijn vele malen oppervlakkiger dan offline relaties en bovendien worden er in de online wereld geen gelukshormonen aangemaakt die verliefdheid of liefde zullen bevorderen. Ons oeroude brein beloont alles wat survival in stand houdt en wanneer een potentiële liefde jouw pad kruist op straat zal het brein gelijk chemische processen in gang zetten. Wanneer je deze zelfde liefde via een dating app voorbij ziet komen registreert het brein dit niet of te laat, waardoor je de fysieke voordelen van verliefde gevoelens mist. Zonde!
Het blijkt online ook lastiger om diepgaande relaties aan te gaan. We zien nu dat jonge mensen zich vaker eenzaam voelen, waardoor hun zelfvertrouwen wordt aangetast. Dit is niet handig, want je hebt een behoorlijke dosis lef nodig om die ene liefde in real life te strikken.
Helaas kent de technologie nog meer schaduwkanten. Dat we online overspoeld worden door informatie moge duidelijk zijn. Dat het hierdoor steeds lastiger wordt om keuzes te maken ook. Niet alleen is het aanbod van potentiële partners ongelofelijk groot, ook zijn er……..